El-hafız’ın mezkur <<Tarih>> kitabında, bir istifta(fetva talebnamesi) yazısı olup o dahi <<Tebyinu Kızbi’l-Müfteri>> adli kitapta yazılmıştır. İbarenin özü şudur: “ Eş’arı taifesine lanet etmek, onları tekfir eylemek için toplanan bir topluluk hakkında, büyük fıkıh alimlerinin fetvaları nedir? Ve bu nedenle onların hakkında nelerin yapılması vaciptir?” Diye soruldu.

Bunun üzerine Kadı’l-kudat(başkadı) Ebu Abdullah ed-Damığanı el-Hanefi, şöyle cevap verdi: “Müslüman taifesine lanet edip onları tekfir eden herhangi bir kimse, dinde bir bidat işlemiş, caiz olmayan bir iş yapmış olur. Bu gibi tekfir olayını önleyerek kendisinin ve benzerinin bu gibi işlerden menn edilmesi, cezalandırılması, işbaşında  olanın üzerine vaciptir. Allah, işbaşında olanlara yardımcı olanları güçlendirsin!”.

Muhammed b. Aliyyu’d-Damığanı de bu suale şöyle cevap verdi: “Başarılar Allahtandır. Eş’ariyye taifesi, Peygamber(sav) sünnetine uyanların önderledirir. Şeriat’ın yardımcısı olup bidatçı taifelerinden kaderiyye ve rafizilerin yanlış düşüncelerini reddetmeğe çalışmışlardır. Onlara dil uzatan kimse, şüphesiz sünnet ehline dil uzatmış olur. Müslümanların  işlerine bakan idareci kimseye böyle yapanın hakkında şikayet olursa, herkesin ondan ibret alacağı şekilde onu cezalandırması üzerine vaciptir.

İbrahim b. Aliyyu’l-Firuzabadi yani Şeyh Ebu İshak eş-Şirazı de aynı sualin cevabında, “Benim de vereceğim cevap bunun gibidir” diyerek görüşünü yazmıştır. Keza Muhammed b. Ahmed eş-Şaşı, yani Fahru’l-İslam Ebu Bekir Şeyh Ebu İshak’ın talebesi de aynı şekilde cevap vermiştir.

[Ebu Hamid bin Merzuk, Bera’atü’l-Eş’ariyyîn, sayfa 90-91]